tag:blogger.com,1999:blog-27769814602096974282024-03-12T21:02:16.889-07:00per Asperem ad AstraGedachten over antroposofie.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-59966593985511734222012-08-23T06:21:00.004-07:002012-08-23T06:21:51.824-07:00Dansende bomen<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Lang geleden dat ik hier wat publiceerde</span>.<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Er kwamen geen reacties. Althans zo leek het. Maar het schrijfbloed kruipt waar het niet gaan kan, dus...</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Van de zomer wilde mijn familie zon en zee, dus zijn we met onze tent in ons autootje naar Corsica gereden. Een meer aan Nederland tegengesteld land is moeilijk te vinden in Europa, denk ik. Het eiland is één ruw rotsgebergte dat door het botsen van twee continentplaten bezig is op te rijzen. En het is er warm, warm... Als Nederland water en lucht is, dan is dit eiland aarde omspeeld door vuur. Er is heel veel graniet, in ongelovelijke vormen uitgesleten, maar krijtrotsen in het zuiden waar de meeste toeristen komen.</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Mijn man en ik houden van bergwandelen. Maar hier sloegen je bij het bergwandelen de vurige vlammen uit en om het lijf, want het was 35 graden in de schaduw en de paden waren stijl en vol stenen, bepaald geen lieflijke Alpenpaadjes. Ik heb dus wat minder gewandeld dan ik gewild had. Daar staat tegenover dat ik zo'n 4 kg ben kwijtgeraakt in 3 weken en geen moment hoogte- of dieptevrees heb gehad. Te druk bezig, denk ik.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-RHtJLkuT-qI/UDYnmoMA8LI/AAAAAAAAACo/-rqZw9MOkiw/s1600/dansende+bomen" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-RHtJLkuT-qI/UDYnmoMA8LI/AAAAAAAAACo/-rqZw9MOkiw/s1600/dansende+bomen" width="240" /></a></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ondanks de hitte heeft Corsica veel bomen en die hebben me ertoe gebracht het land om te dopen tot 'het-eiland-van-de-dansende-bomen'. </span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Volgende keer ga ik in het voorjaar, dan kan ik ook de bloemen en de vogels bewonderen.</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Bovendien zijn er dan minder toeristen! We hebben nu diverse wandelingen gemaakt, waarbij het me opviel dat de plekken met toeristen niet noodzakelijkerwijs mooier waren dan de plekken zonder. </span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Er is een tijd geweest dat ik medewandelaars zo goed mogelijk probeerde te negeren (in Frankrijk een bijna onmogelijke taak: Bonjour!,Bonjour!) en het liefst een tijdelijk zijpaadje insloeg als ik iemand zag naderen. Tegenwoordig snap ik iets beter waarom wij tweevoeters zo clashen met het landschap. Ik oefen mezelf in gelatenheid wat dat betreft.</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Maar het is toch verdomde leuk als je niemand tegenkomt.</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Want dan beginnen de rotsen verhalen te vertellen en de bomen dansen op oude ritmes. Er ontstaan hele trollenburchten in de bergen boven je en op kruispunten hangt Pan weer rond en dan weet je weer waarom die bomen zo aan het swingen zijn.</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ajb018O5XNk/UDYpEDtGHmI/AAAAAAAAACw/8sVDlgwaD90/s1600/boom+vol+verhalen" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-ajb018O5XNk/UDYpEDtGHmI/AAAAAAAAACw/8sVDlgwaD90/s320/boom+vol+verhalen" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span></div>
mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-40019701960903884262011-03-28T07:04:00.000-07:002011-03-31T08:58:52.438-07:00VragenuurtjeMet vragen moet je eigenlijk altijd uitkijken, want ze hebben de neiging om de wereld voor je in te richten.<br />
Ik had een vraag toen ik lid werd van de antroposofische vereniging. Die vraag groeide uit een vorige vraag. Die vorige vraag luidde: "Ik zie de wereld klaarblijkelijk op een andere manier dan gepast wordt gevonden door zowel de kerk als de wetenschap, ik zie werelden achter onze wereld. Ben ik gek? Loop ik te hallucineren? Maar als het echt is, wat moet ik er dan mee?<br />
Om het eerste deel te beantwoorden ging ik langdurig aan de slag met mijn emoties. Ik ontdekte dat als ik overmand werd door emoties die werelden juist <u>niet</u> te zien waren, dat ik integendeel door die werelden boven de emoties uit kon stijgen, als ik de emoties wist te gebruiken als een soort van brandstof. Per asperem ad astra. Via de steen van het Aardse emotiegebeuren naar een paar stergebeurtenissen. Even voor alle duidelijkheid: als ik zeg, dat de emoties de brandstof vormden, dan bedoel ik dus niet dat die emoties vrij konden vlammen. Het is geen moment van extase, het is meer "instase". Nooit ben je meer alert, jezelf en helder dan tijdens zo'n gebeurtenis. Ik althans niet.<br />
Toen ontmoette ik de antroposofie, las natuurlijk "De wetenschap van de geheimen der ziel" en herkende de beelden. O.k. dat was hemels, ik zal niet liegen. Eindelijk iemand die me wegwijs kon maken in de werelden en die het nog wist te verbinden met het alledaagse ook. Mijn liefje, wat wil je nog meer? Maar mijn voelhoofd spande vervolgens samen met mijn denkhart om de volgende vraag op te roepen: "Volgens deze nieuwe leraar van mij (Steiner dus) moet je jezelf op heel veel punten overwonnen hebben en een of andere vergevorderde ingewijde zijn, om dit alles te kunnen zien. Maar ik ben helemaal geen uitgebalanceerde, boven alles staande wijze, weet-ik-veel, ingewijde. Ik ben een klein dik bruin vrouwtje met een bij tijd en wijle vurig temperament die niks bakt van haar financiën en ook niet weet hoe ze moet 'netwerken'. Nou zal dat laatste me eigenlijk een worst wezen, maar ik vind het wel belangrijk om uit te vinden hoe het kan dat iemand die klaarblijkelijk niet aan de voorwaarden voldoet, toch bepaalde dingen kan zien.<br />
En waarom is dat een vraag? Omdat ik het meer zie gebeuren om me heen. Omdat ik zie dat mensen worstelen met nieuwe inzichten, vermogens en dies meer zij en dat wordt dan genegeerd of weggelachen, of men vindt dat iedereen dat persoonlijk moet oplossen. Onze huidige wereld is niet erg gediend van geestelijke werelden, maar, what-do-you-know (!), die geestelijke werelden kloppen toch rustig aan.<br />
Daarom wil ik mijn persoonlijke vraag uitbreiden tot een meer algemene onderzoeksvraag:<br />
Hoe kunnen we elkaar daarin opvangen? Welk emotiewerk, welk denkwerk is nodig om mensen wegwijs te maken en hoe willen we dat realiseren in de toekomst? Want als we dan bezig zijn om ons dat astrale, dat gevoelslichaam bewust te worden, te door-ikken, past het dan om het gevoelsleven te negeren? Ik kan daarbij het middelste vers van de Grondsteenspreuk maar niet vergeten die over het gevoelsleven gaat en waarbij de Christus de overtreffende trap vormt. Van de andere kant zal je er ook nuchter in moeten blijven, er past denkwerk in, want het enkel rondwentelen in gevoelens levert eerder soep dan overstijging is mijn ervaring.<br />
Ja, en wat ik hiermee wil? Uitwisseling, zou ik zeggen, en een zinnig netwerk van mensen die niet erop uit zijn om hun carrière een handje te helpen, maar (integendeel wellicht) proberen elkaar stapjes in de geestelijke wereld te leren zetten. Het is machtig mooi om een onderwijssysteem op te zetten en heilsinstituten en landbouwscholen, maar mijns inziens is het nu toch echt ook hoog tijd om dat overschrijden van iedereens geestelijke drempel te helpen opvangen met concreet onderzoek en concrete <u>geestesscholing waarbij het emotiewerk niet wordt verwaarloosd</u>. Want meditaties helpen ons bij het ontwikkelen van onze innerlijke beelden, maar emoties leveren daarbij het vermogen om de beelden levend te maken. Dat moet je niet aan iedereen persoonlijk over laten, dat moet je samen doen om elkaar te kunnen spiegelen, elkaar de grond te wijzen, zodat we kunnen vliegen in onze beelden, zonder de weg kwijt te raken.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-29173940860821724992011-02-16T07:53:00.000-08:002011-02-16T07:53:59.675-08:00WatervormenDe laatste jaren was ik gefascineerd door water, vooral als het stroomt. Water schilderen op een manier die de essentie ervan laat zien is niet eenvoudig. Je blijft gauw steken in conventie, in gewoonte. Daarom maak ik foto's van water.<br />
Het begon in de bergen, en vreemd genoeg niet mijn waterrijke Nederland. Hier in Holland is men gewend aan het water van de zee en dat van meestal stilstaande sloten waarvan het water door de wind in beweging wordt gebracht. Dat levert prachtige beelden, ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen, maar het borrelend bruisend dansen van een snelle beek levert ook veel verrassing.<br />
Vandaar deze serie beekwater, zomaar wat watervormbeelden, waaruit op het laatst een beestje kruipt.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-pqIrk5e8YmA/TVvn10MkgLI/AAAAAAAAABg/KGM7nJDO8Ks/s1600/IMG_0760.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-pqIrk5e8YmA/TVvn10MkgLI/AAAAAAAAABg/KGM7nJDO8Ks/s320/IMG_0760.JPG" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-wVtkORkwkI4/TVvqkI_zmyI/AAAAAAAAABk/WgVmS0h1jl0/s1600/IMG_0550.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-wVtkORkwkI4/TVvqkI_zmyI/AAAAAAAAABk/WgVmS0h1jl0/s320/IMG_0550.JPG" width="240" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Osw-_oMwR7Q/TVvuTchMu7I/AAAAAAAAABo/7xXRVjwAn9M/s1600/IMG_0551.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-Osw-_oMwR7Q/TVvuTchMu7I/AAAAAAAAABo/7xXRVjwAn9M/s320/IMG_0551.JPG" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-liK7vt6ftvI/TVvul0jukMI/AAAAAAAAABs/n3PxeBfQYoA/s1600/kikker+en+rivier.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-liK7vt6ftvI/TVvul0jukMI/AAAAAAAAABs/n3PxeBfQYoA/s320/kikker+en+rivier.JPG" width="240" /></a></div>mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-9423508808740603392011-02-04T04:37:00.000-08:002011-02-04T04:37:57.350-08:00denken---Voelen---willen<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_uTIW25kiph0/TUvdb9y8suI/AAAAAAAAABU/FeLtKt0TEt4/s1600/IMG_4097.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="272" src="http://2.bp.blogspot.com/_uTIW25kiph0/TUvdb9y8suI/AAAAAAAAABU/FeLtKt0TEt4/s320/IMG_4097.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Huèsos</i></td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<a name='more'></a>Druïden voorzagen ooit dat een god aan het hout zou worden genageld: Huèsos. Toen christenen vertelden over Christus kenden ze weinig aarzeling om zich bij hen aan te sluiten.<br />
Een god, geboren uit de zon van het denken, die zich offerde om af te dalen in een duistere toekomst. Wat dacht Hij te bereiken? Wat wilde Hij laten zien?<br />
Uit de ontmoeting tussen het vernietigend hout en Zijn bereidheid te sterven bloeit een baken van Liefde in een eeuwig hier en nu.<br />
Hij is in het graf gelegd, maar hij is echt opgestaan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_uTIW25kiph0/TUvj03BGamI/AAAAAAAAABY/6ApTSh7Csco/s1600/IMG_4064.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="305" src="http://4.bp.blogspot.com/_uTIW25kiph0/TUvj03BGamI/AAAAAAAAABY/6ApTSh7Csco/s320/IMG_4064.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr align="center"><td class="tr-caption"><i>Zonder tijd</i></td></tr>
</tbody></table>Sommige mensen zien hier een engel in.<br />
Wat ik wil tonen is een toestand van balans tussen de krachten van uitgelijnd denken in het verleden en het zich willen openen naar God: het is een dansende harmonie, en niet bepaald kalm, die oprijst uit een oceaan van Leven.<br />
Ja, hij is opgestaan, we kunnen met een gerust hart die duistere toekomst in.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-62394238584931976122011-01-19T03:44:00.000-08:002011-01-19T03:44:45.858-08:00Denk-voelen ..... en willenEigenlijk gingen mijn twee vorige blogs over hetzelfde, zij het dan vanuit verschillende perspectieven. Het gedicht was een voorvoelde echo van wat ik later als antroposoof zou leren over denken, voelen en willen; het stukje daarvoor was een reflectie op dat leren.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_uTIW25kiph0/TTa4XS2G7lI/AAAAAAAAABM/YZUfBMI0s7s/s1600/Denken+Voelen+Willen+-+kopie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/_uTIW25kiph0/TTa4XS2G7lI/AAAAAAAAABM/YZUfBMI0s7s/s320/Denken+Voelen+Willen+-+kopie.jpg" width="175" /></a></div><br />
Dit is een tekening die ik maakte naar aanleiding van lezing 2 uit "Algemene menskunde als basis voor de pedagogie" van R. Steiner. Het is een twee-dimensionale voorstelling van de werking van denken, voelen en willen. Het linkse (rode) driehoekje stelt het denken voor, het rechtse (blauwe) driehoekje de wil. De driehoekjes zijn nu eens in, dan weer uit elkaar geschoven, en dat stelt het ritmisch bij elkaar komen van denken en willen voor, dat het voelen voortbrengt.<br />
<br />
Ons denken is een reflectie op het verleden, een schitterende diamant van bewustzijn; een ode aan, maar ook een boekhouding van alles wat wij als mensen ooit voortbrachten, ten goede of ten kwade. Dit is het deel van de mens dat waakt (althans overdag)<br />
<div style="text-align: center;"><i>every inch of us making decisions of which way to go</i></div><div style="text-align: center;"><i>and how to understand these choices....</i><br />
<i>think the Aleph </i><br />
<i><br />
</i></div>Het voelen ontstaat uit de botsing, het samenkomen van denken en willen; verleden en toekomst; uit de botsing van wat wij denken te willen en dat wat het levenslot ons toebedeelt. Hoewel het voelen in het heden plaatsvindt, dat snijpunt van verleden en toekomst, is het bepaalt niet helder en wakker. Het droomt.<br />
<div style="text-align: center;">..<i>you must stop and feel<br />
</i></div><div style="text-align: center;"><i>your choises come crashing down around you...<br />
</i></div><div style="text-align: center;"><i>see the Aleph</i></div><div style="text-align: center;"><i> </i></div> Ons willen: dat had ik eigenlijk niet zo groot mogen tekenen. Ons willen is in diepe slaap. Het is datgene wat in potentie in ons aanwezig is, onze mogelijke ontwikkeling, onze toekomstige mogelijkheden. Steiner heeft het hier dus niet over onze verlangens van het moment, of de plannetjes die we uitdenken. Deze wil laat zich omschrijven als (levens)lot. Onze kiem van de toekomst die zich onmogelijk kennen laat:<br />
<div style="text-align: center;"><i>..you feel that you can't really know it</i><br />
<i>but start dancig it...</i><br />
<i>be the Aleph</i><br />
<br />
</div>Zo zijn wij mensen dan als engelen met een manke vleugel en een haperend hart, verloren mijmerend over onze daden en soms een beetje door elkaar geschud omdat onze plannen in het honderd lopen.<br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div>mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-1703913719555490242011-01-06T08:31:00.000-08:002011-01-06T08:31:11.312-08:00Time is choiseAls vroege twintiger schreef ik gedichten omdat ik niet wist hoe ik mijn ervaringen anders in woorden moest omzetten. Ze waren in het Engels omdat ik de beelden van die taal helderder vond dan die van het Nederlands. En als je een beelddenker bent is dat belangrijk. .<br />
<br />
<div style="text-align: center;">Time is choise and you're moving fast along </div><div style="text-align: center;">every inch of you making decisions of which way to go</div><div style="text-align: center;">and how to understand these choises</div><div style="text-align: center;">you never stand above them</div><div style="text-align: center;">for they're making up your world</div><div style="text-align: center;">just think the Aleph </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Sometimes however you must stop</div><div style="text-align: center;">and feel your choises come crashing down</div><div style="text-align: center;">around you.</div><div style="text-align: center;">Now,</div><div style="text-align: center;"> don't be down and out</div><div style="text-align: center;">but stand up and face them all</div><div style="text-align: center;">See the Aleph </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Now that you're there, happy and knowing</div><div style="text-align: center;">let's face it, this is not the real thing </div><div style="text-align: center;"> something's hiding behind the world</div><div style="text-align: center;">and you feel that your can't realy know it </div><div style="text-align: center;">So start dancing it</div><div style="text-align: center;">start dancing your world </div><div style="text-align: center;">start dancing your choises</div><div style="text-align: center;">Be the Aleph.</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> Als ik danste waren mijn gedachten en ledematen in een betere balans dan op ieder ander tijdstip. </div><div style="text-align: left;">Het gedicht rammelt waarschijnlijk als je naar het Engels kijkt, maar wat belangrijk is was het verlangen naar een balans die ver verwijdert lag van wat we daar in het dagelijks leven onder verstaan. Geen maatschappelijk aangepaste balans was dat, geheel in de stijl van toen. </div><div style="text-align: left;">Toch was het ook een verlangen dat uitsteeg boven de waan van de dag. Ja, en natuurlijk had ik Borges gelezen. Maar het was ook een soort besef dat er meer is in de materie dan je bedenken kan en meer in je gevoel dan je met je alledaagse zelfje kan ondergaan, want ik wilde <u>denkvoelen</u>. Ik wilde dansen op de ruïnes van het denken en scherpe hoeken trekken in de mist van het gevoel. Soms had ik het gevoel dat er in mijn binnenste een vulkaan leefde die op het uitbarsten stond.</div><div style="text-align: left;">Zo heftig zie je dat niet meer op je vierenvijftigste. Maar met denkvoelen ben ik nooit meer gestopt.</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div>mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-32865280971019524032010-12-20T08:40:00.000-08:002010-12-20T08:40:09.087-08:00Een Steen, geboren uit SterrenVorige keer had ik het over wetenschappelijk bijgeloof vs. antroposofisch bijgeloof. Mensen die antroposofie van de buitenkant bekijken, zonder zich erin te verdiepen, denken vaak dat het allemaal bijgelovige onzin is. De kwestie is dat er zowel bij deze mensen als bij antroposofen bijgeloof voorkomt. Veel mensen gaan tegenwoordig uit van de axioma's van een natuurwetenschap die allang niet meer bestaat. Die kijken je verbaasd aan als je zegt dat die tafel (bijvoorbeeld) bestaat dankzij hun perceptie en idee van: "tafel, dus hard, dus vorm, dus werkelijk". En nog gekker wordt het als je dan toevoegt dat de tafel uit grotendeels leegte bestaat met daarin pakketjes energie (wat dat laatste ook mag wezen). Die natuurwetenschap is onbekend.<br />
Van de andere kant gaan sommige antroposofen ook uit van bepaalde geloofsregels waar niet meer over wordt nagedacht en neemt men dingen van Steiner aan, zonder ze zelf te onderzoeken. Oh nee, dat kan ik niet onderzoeken. Zoiets kon alleen Steiner. Nou, daar zijn we mooi klaar mee. Je kan natuurlijk niet alles zelf onderzoeken, maar hou je dan wel open voor de mogelijkheid dat de overtuigingen waar je je aan vast hield wellicht ook anders bekeken kunnen worden, omdat je werkelijkheid meerdere kanten heeft.<br />
<br />
Als je ervan uitgaat dat je werkelijkheid meerdere kanten heeft, dan ga je ook anders denken. Dan kan je niet meer beweren dat alleen werkelijk is wat volgens jouw gegevens werkelijk kan zijn. Dan kan je er toe komen om te zeggen: het een is wat minder waarschijnlijk dan het ander, maar ik kan niet uitsluiten dat er een situatie bestaat waarin andere dingen waar zijn dan in de situatie waarin ik leef. <br />
Eerlijk gezegd ben ik zelf zo opgegroeid. De regels die thuis golden en de regels van de school waren vaak tegengesteld. Ik denk dat heel veel kinderen die tussen culturen opgroeien dat herkennen. Dat vaste geloof in de universele waarheid van jouw eigen waarden en normen wat sommige mensen tegenwoordig als ideaal zien dat is voor mij niet mogelijk. Eerlijk gezegd, als ik naar de huidige politiek kijk, ben ik blij dat het niet mogelijk is.<br />
<br />
Maar dit is nog een kwestie van hoe <u>jíj</u> de werkelijkheid ziet. Het wordt nog gecompliceerder, maar ook spannender als je ervan uitgaat dat je niet de enige bent die observeert. Stel nou dat je aanneemt: de buitenwereld observeert ook, want dat is het wat je zegt als je beweert dat de werkelijkheid naast materiële ook geestelijke aspecten heeft. <br />
Maar de bewering dat de werkelijkheid verschillende kanten heeft en dat daarom jouw kant van de werkelijkheid, of beter, jouw vorm van werkelijkheid niet de enig mogelijke is, heeft als uiterste consequentie dat er meer zaken mogelijk zijn dan jij kan bedenken. Een of meerdere geestelijke aspecten zijn daar een deel van.<br />
Aansluitend stel ik dus voor dat de mensen die antroposofie een bijgeloof vinden eerst maar eens "Filosofie der vrijheid" van Steiner gaan lezen.<br />
<br />
Kijk, vooroordelen hebben we allemaal. Je kan inderdaad niet alles weten. Maar als de vooroordelen gaan veroordelen, moet je oppassen is mijn ervaring. Meestal ben je dan bezig je af te sluiten voor wat werkelijk is, ben je bezig om bijgelovig te zijn. Neem nou maar aan dat ik dat uit eigen ervaring zeg. We doen dat allemaal. Maar ik merkte daar wat bij op. Iedere keer als ik een stukje werkelijkheid niet accepteer merk ik dat mezelf afsnoer. Mijn hart knijpt samen en ik heb iets buitengesloten; van iets of Iets het bestaansrecht ontkend, mezelf gepantserd tegen een stuk of wat mogelijke werelden. Je kan alleen echt kennen waar je van houdt en alleen houden van wat je echt kent. Is dat waar? Weet ik niet. Ik ga onderzoeken om te keren kennen en om van te houden. Zo wordt er misschien toch nog een piepklein stukje geheiligde wereld bij geboren.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-3287197387205148972010-11-29T06:03:00.000-08:002010-11-29T06:03:13.199-08:00Iemand omschreef antroposofen eens als een groep weliswaar lieve, maar toch ook vooral bijgelovige mensen. Ik ben zelf nu maar pas een aantal jaren antroposoof en als ik kijk naar de mensen die ik ontmoet kan ik zeggen dat men als groep misschien terughoudender is dan gebruikelijk, maar dat het met dat lieve wel mee, of zo u wilt tegen valt.<br />
Interessanter wordt het wanneer we het over die zogenaamde bijgelovigheid gaan hebben. <br />
We zijn in het westen al zo'n tweehonderd jaar of meer bezig met verliefd te wezen op ons denkvermogen in het algemeen en de wetenschap in het bijzonder. Dat heeft ons geen windeieren gelegd. We kunnen lekker leven met en door de uitvindingen die we gedaan hebben. We hebben ook lange tijd aan niemand verantwoording hoeven af te leggen, want we waren( immers (duchtig gesteund door ons wapenarsenaal) het toppunt van beschaving op Aarde. Als anderen daar aanmerkingen op hadden (of hebben) kunnen we ze nog altijd als achterlijk of zelfs als terroristen terzijde schuiven. Of we zetten ze als 'nobele wilden' op een voetstuk en dan hoeven we ook niet te luisteren, want zoals iedereen op zijn klompen kan aanvoelen, nobele wilden, achterlijke lieden en terroristen zijn natuurlijk geen mensen zoals jij en ik.<br />
We koesteren ons in onze slimheid, handelsgeest en wetenschap. Maar wat is dat voor wetenschap die we aanbidden, een wetenschap op grond waarvan we menen te kunnen zeggen dat bijvoorbeeld antroposofen bijgelovige lieden zijn en andere beschavingen een beetje achterlijk?<br />
Ik kan me vaak niet aan de indruk onttrekken dat het een namaak-wetenschap is. Hou me te goede, ik ben zelf geen natuurwetenschapper, eerder een geïnteresseerde leek. Maar als ik iemand hoor beweren dat antroposofen bijgelovige lieden zijn, want ze geloven in van die onzichtbare eh, geesten en zo, dan denk ik: hoe zat dat ook al weer met die quarks en die 'dark energy'? "Ja maar, daar zijn waarnemingen van!" Bij die waarnemingen stokt het dus, want die 'geesten en zo', zijn ook waargenomen. Maar die waarnemingen tellen natuurlijk niet, want ze zijn niet wetenschappelijk. Dus wat is dan wetenschappelijk? Officieel goedgekeurde waarnemingen natuurlijk. O.<br />
Het lijkt wel een geloof, die wetenschap.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-69258597604470600952010-11-22T08:33:00.000-08:002010-11-22T08:33:44.324-08:00wereldenEr zitten veel kanten aan de antroposofie. Er is de sociale kant die zich uit in o.a. "filosofie der vrijheid", het vrije schoolonderwijs, de zonnehuizen bijvoorbeeld. Je hebt de landbouw en de schone kunsten, maar één kant van antroposofie blijft wat onderbelicht en dat is die van de natuurwetenschappen. <br />
Een van de boeken die me geholpen hebben om Steiner te accepteren als leraar is "Filosoof der vrijheid" van Collin Wilson. Het boek is verfrissend. De schrijver is niet in aanbidding, maar hij is wel bereid om een geestelijke werkelijkheid te accepteren. Gevolg is dat hij kritisch blijft en toetst wat Steiner beweert zonder op voorhand diens ideeën af te wijzen. Het is een heel goed boek voor degene die iets meer wil weten over antroposofie, maar die afgestoten wordt door boeken van mensen die met hun volle overtuiging antroposoof zijn. Zo bekent hij in het begin eerst helemaal geen zin te hebben gehad in de opdracht van zijn uitgever om 'eens iets over Steiner te vertellen'. Hij was al wel eens in een boek van de goede man begonnen, maar had dat licht walgend weggelegd vanwege het taalgebruik. Nou, dat was alvast herkenbaar. Ik was toen begonnen in "Theosofie", een basisboek, en het was een buitengewoon geworstel om er doorheen te komen.<br />
Gelukkig had ik een leraar die me voorstelde er tekeningetjes van te maken, maar voor veel mensen is Steiners manier van spreken een niet te nemen hindernis. Hij dacht namelijk vaak in beelden. En dan heb ik het niet over platte plaatjes, maar over weefwerken van schildering en beweging en geluid. Bovendien had hij meestal een publiek die niet over de nodige hoeveelheid natuurwetenschappelijke kennis beschikte. Kun je je voorstellen hoe het is om ideeën over multipele dimensies, kwantummechanica en stringtheorie uit te leggen aan een publiek van het begin van de twintigste eeuw? En als je dat kan, probeer dan maar eens de geestelijke kant ervan in heldere taal aan ieders verstand te peuteren. Veel wiskundigen tegenwoordig kunnen uitstekend rekenen met multi-dimensies of oneindige lijnen. Er zijn maar weinig mensen die zich het zaakje kunnen voorstellen. <br />
Wij denken tegenwoordig al een stuk beeldrijker dan de mensen die indertijd naar de lezingen kwamen die Steiner gaf, en natuurwetenschappers die ons de nieuwste theorieën proberen uit te leggen beschikken over prachtige power-pointpresentaties. Toch denk ik niet dat veel mensen die theorieën echt snappen, laat staan wat hun consequenties voor ons begrip van de werkelijkheid zijn.<br />
Ik ga niet eens meer voorstellen om onderzoek te doen, want ik weet heel goed dat wetenschappelijk onderzoek tegenwoordig wordt gedicteerd door winst en de verlangens van wie er aan de macht is. Ik daag wel alle vrije geesten uit om notie te nemen van wat deze mens indertijd heeft onderzocht. Laat je er door de waan van de dag niet van weerhouden om verder te kijken dan je neus lang is. Ruk je oogballen los van je tv of computer en probeer andere werelden te verkennen dan door Hollywood en chemische industrie worden toegestaan.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2776981460209697428.post-86373245693885974282010-11-15T05:55:00.000-08:002010-11-15T05:55:58.583-08:00Per asperem ad astraDat is: via de steen naar de sterren. Niet meer alleen mediteren op een bergtop of afgelegen klooster (of anders in je eigen huis), maar van je laten horen op de marktplaats, zoals een vroegere leraar van me eens zei. Lange tijd wilde ik er niet van weten. Te grof, die marktplaats, teveel gescheld, vooral in Nederland op het moment. Maar als iedereen die verder wil kijken dan eigenbelang (of eigen land) zijn mond houdt, wel, dan hebben de schreeuwers het alleen voor het zeggen. Dus voeg ik me in het koor van 'andere geluiden'.<br />
Maar waarom nou die steen en die sterren? Dit is een heel oud gezegde dat stamt uit de tijd van de alchemisten, en het slaat op die goeie ouwe 'steen der wijzen', ons bekend van Harry Potter. Maar de steen was natuurlijk ook een verwijzing. In mijn geval verwijst de steen naar de Aarde en naar het gebeuren wat wij 'werkelijkheid' noemen. Sommigen onder ons kijken naar die werkelijkheid en nemen er een duik in. Dit is het. Enig en alleen werkelijkheid om je in veilig te voelen. Als de schoen niet meer past wringt men zich ongemakkelijk, maar laat het maar zo, een beetje passief, want er is immers niks anders? Anderen hebben de sterren in hun ogen en laten de steen voor wat hij is. Maar zoals ik al zei: dat gaat niet meer tegenwoordig. Als je het toch probeert kan je uitkomen in religieus fanatisme van wat voor merk dan ook.<br />
Ik plaats de Steen te midden van de sterren. De Aarde verwijst naar de Kosmos en andersom.<br />
Is dat praktisch? Ja, dat is praktisch, want zonder het besef dat materiële en geestelijke wereld twee handen op één Buik zijn, kan je bij wijze van spreke je medemens de kop wel van zijn romp af meppen en dan fluitend door lopen, want als er niks is wat overstijgt, als er geen moment is waarop je je denken aan je voelen en je voelen aan je denken toetst, dan is alles toch o.k.? Dan hoef je nergens verantwoording voor af te leggen.<br />
Op dit moment balanceert er veel op de wereld tussen twee kwaden. Ja, ik gebruik dat ouderwetse woord. Er zijn mensen die in een onnadenkend en enkel-voelend religieus fanatisme duiken en menen dat ze het recht hebben om onschuldige mensen ter dood te veroordelen. Er zijn ook mensen die vluchten in een logische denkwereld, een kil intellectualisme dat iedere waarde of norm achterhaald vindt. En natuurlijk zijn er ook mensen die zich door het midden van dat alles een uitweg zoeken.<br />
Ik wil denken en voelen. Als kind van twee culturen heb ik altijd de neiging tot bruggen bouwen gehad. Daarom ook staat er boven mijn artikel het schilderij 'Karmaweef'. Ik geef hiermee aan dat ik over de waan van de dag probeer heen te reiken. Ik geef ook aan dat ik dat doe vanuit mijn achtergrond als antroposoof.mrs. Rozenknopfhttp://www.blogger.com/profile/03500405834857618801noreply@blogger.com0