Dat is: via de steen naar de sterren. Niet meer alleen mediteren op een bergtop of afgelegen klooster (of anders in je eigen huis), maar van je laten horen op de marktplaats, zoals een vroegere leraar van me eens zei. Lange tijd wilde ik er niet van weten. Te grof, die marktplaats, teveel gescheld, vooral in Nederland op het moment. Maar als iedereen die verder wil kijken dan eigenbelang (of eigen land) zijn mond houdt, wel, dan hebben de schreeuwers het alleen voor het zeggen. Dus voeg ik me in het koor van 'andere geluiden'.
Maar waarom nou die steen en die sterren? Dit is een heel oud gezegde dat stamt uit de tijd van de alchemisten, en het slaat op die goeie ouwe 'steen der wijzen', ons bekend van Harry Potter. Maar de steen was natuurlijk ook een verwijzing. In mijn geval verwijst de steen naar de Aarde en naar het gebeuren wat wij 'werkelijkheid' noemen. Sommigen onder ons kijken naar die werkelijkheid en nemen er een duik in. Dit is het. Enig en alleen werkelijkheid om je in veilig te voelen. Als de schoen niet meer past wringt men zich ongemakkelijk, maar laat het maar zo, een beetje passief, want er is immers niks anders? Anderen hebben de sterren in hun ogen en laten de steen voor wat hij is. Maar zoals ik al zei: dat gaat niet meer tegenwoordig. Als je het toch probeert kan je uitkomen in religieus fanatisme van wat voor merk dan ook.
Ik plaats de Steen te midden van de sterren. De Aarde verwijst naar de Kosmos en andersom.
Is dat praktisch? Ja, dat is praktisch, want zonder het besef dat materiële en geestelijke wereld twee handen op één Buik zijn, kan je bij wijze van spreke je medemens de kop wel van zijn romp af meppen en dan fluitend door lopen, want als er niks is wat overstijgt, als er geen moment is waarop je je denken aan je voelen en je voelen aan je denken toetst, dan is alles toch o.k.? Dan hoef je nergens verantwoording voor af te leggen.
Op dit moment balanceert er veel op de wereld tussen twee kwaden. Ja, ik gebruik dat ouderwetse woord. Er zijn mensen die in een onnadenkend en enkel-voelend religieus fanatisme duiken en menen dat ze het recht hebben om onschuldige mensen ter dood te veroordelen. Er zijn ook mensen die vluchten in een logische denkwereld, een kil intellectualisme dat iedere waarde of norm achterhaald vindt. En natuurlijk zijn er ook mensen die zich door het midden van dat alles een uitweg zoeken.
Ik wil denken en voelen. Als kind van twee culturen heb ik altijd de neiging tot bruggen bouwen gehad. Daarom ook staat er boven mijn artikel het schilderij 'Karmaweef'. Ik geef hiermee aan dat ik over de waan van de dag probeer heen te reiken. Ik geef ook aan dat ik dat doe vanuit mijn achtergrond als antroposoof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten