Vorige keer had ik het over wetenschappelijk bijgeloof vs. antroposofisch bijgeloof. Mensen die antroposofie van de buitenkant bekijken, zonder zich erin te verdiepen, denken vaak dat het allemaal bijgelovige onzin is. De kwestie is dat er zowel bij deze mensen als bij antroposofen bijgeloof voorkomt. Veel mensen gaan tegenwoordig uit van de axioma's van een natuurwetenschap die allang niet meer bestaat. Die kijken je verbaasd aan als je zegt dat die tafel (bijvoorbeeld) bestaat dankzij hun perceptie en idee van: "tafel, dus hard, dus vorm, dus werkelijk". En nog gekker wordt het als je dan toevoegt dat de tafel uit grotendeels leegte bestaat met daarin pakketjes energie (wat dat laatste ook mag wezen). Die natuurwetenschap is onbekend.
Van de andere kant gaan sommige antroposofen ook uit van bepaalde geloofsregels waar niet meer over wordt nagedacht en neemt men dingen van Steiner aan, zonder ze zelf te onderzoeken. Oh nee, dat kan ik niet onderzoeken. Zoiets kon alleen Steiner. Nou, daar zijn we mooi klaar mee. Je kan natuurlijk niet alles zelf onderzoeken, maar hou je dan wel open voor de mogelijkheid dat de overtuigingen waar je je aan vast hield wellicht ook anders bekeken kunnen worden, omdat je werkelijkheid meerdere kanten heeft.
Als je ervan uitgaat dat je werkelijkheid meerdere kanten heeft, dan ga je ook anders denken. Dan kan je niet meer beweren dat alleen werkelijk is wat volgens jouw gegevens werkelijk kan zijn. Dan kan je er toe komen om te zeggen: het een is wat minder waarschijnlijk dan het ander, maar ik kan niet uitsluiten dat er een situatie bestaat waarin andere dingen waar zijn dan in de situatie waarin ik leef.
Eerlijk gezegd ben ik zelf zo opgegroeid. De regels die thuis golden en de regels van de school waren vaak tegengesteld. Ik denk dat heel veel kinderen die tussen culturen opgroeien dat herkennen. Dat vaste geloof in de universele waarheid van jouw eigen waarden en normen wat sommige mensen tegenwoordig als ideaal zien dat is voor mij niet mogelijk. Eerlijk gezegd, als ik naar de huidige politiek kijk, ben ik blij dat het niet mogelijk is.
Maar dit is nog een kwestie van hoe jíj de werkelijkheid ziet. Het wordt nog gecompliceerder, maar ook spannender als je ervan uitgaat dat je niet de enige bent die observeert. Stel nou dat je aanneemt: de buitenwereld observeert ook, want dat is het wat je zegt als je beweert dat de werkelijkheid naast materiële ook geestelijke aspecten heeft.
Maar de bewering dat de werkelijkheid verschillende kanten heeft en dat daarom jouw kant van de werkelijkheid, of beter, jouw vorm van werkelijkheid niet de enig mogelijke is, heeft als uiterste consequentie dat er meer zaken mogelijk zijn dan jij kan bedenken. Een of meerdere geestelijke aspecten zijn daar een deel van.
Aansluitend stel ik dus voor dat de mensen die antroposofie een bijgeloof vinden eerst maar eens "Filosofie der vrijheid" van Steiner gaan lezen.
Kijk, vooroordelen hebben we allemaal. Je kan inderdaad niet alles weten. Maar als de vooroordelen gaan veroordelen, moet je oppassen is mijn ervaring. Meestal ben je dan bezig je af te sluiten voor wat werkelijk is, ben je bezig om bijgelovig te zijn. Neem nou maar aan dat ik dat uit eigen ervaring zeg. We doen dat allemaal. Maar ik merkte daar wat bij op. Iedere keer als ik een stukje werkelijkheid niet accepteer merk ik dat mezelf afsnoer. Mijn hart knijpt samen en ik heb iets buitengesloten; van iets of Iets het bestaansrecht ontkend, mezelf gepantserd tegen een stuk of wat mogelijke werelden. Je kan alleen echt kennen waar je van houdt en alleen houden van wat je echt kent. Is dat waar? Weet ik niet. Ik ga onderzoeken om te keren kennen en om van te houden. Zo wordt er misschien toch nog een piepklein stukje geheiligde wereld bij geboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten